Vrouwelijk paars-wit bestaat nog en het zal als landskampioen 2017-18 Play-Off 1 nog uitspelen maar wat daarna volgt blijft een vraagteken na de onwaarschijnlijke soap in het Belgische vrouwenvoetbal van de voorbije week.

Je wordt voor het eerst in 20 jaar landskampioen en je mag voor het eerst in de clubgeschiedenis in augustus van dit jaar Europees voetbal spelen in de voorronde van de UEFA Women’s Champions League. Een club met een nieuwe eigenaar en kapitaalkrachtige en ambitieuze voorzitter gaat dan in principe verder volle kracht vooruit. De signalen van de inmiddels ontslagen teammanager Robert Steeman, de technische staf en de speelsters waren echter noodkreten. Inkrimping van het budget met 75 procent en verder spelen zonder volwaardige contracten. Pijnlijk en beschamend om te vernemen na een seizoen waarin iedereen van dat team zich van de eerste tot de laatste minuut voluit gaf om die eerste landstitel sinds lang te veroveren. Eigenlijk ook een beetje onwaardig voor een club met het prestige van RSC Anderlecht.

Maar goed ook vrouwelijk paars-wit is een erfenis van de familie Vanden Stock (wijlen Constant Vanden Stock nam Brussel Dames ’71 in 1993 op bij de club) die Marc Coucke liever kwijt dan rijk is. Meer dan het kunstmatig in leven houden van het gegeven om de schijn toch maar even op te houden zit er wellicht niet in. Daarvoor is vrouwenvoetbal niet belangrijk en winstgevend genoeg in de ogen van Marc Coucke (hoe verklaar je anders zijn afwezigheid op de dag van de ontknoping voor de landstitel in Tubeke?) en ook van veel clubs en beleidsbepalers uit het Belgische profvoetbal.

Nochtans zouden ze allen beter moeten weten. In Europa zie je dat de belangrijke clubs steeds meer gaan inzetten op het vrouwenvoetbal want ze willen ook daar in de top niet ontbreken. In Portugal reageert Benfica op het succes van stadsgenoot Sporting Lissabon en het koopt voor zijn eerste aantreden vanaf volgend seizoen een vrouwenvoetbalteam bijeen. In Engeland is het succes van Manchester City een doorn in het oog van Manchester United en ook daar komt er volgend seizoen een vrouwenvoetbalteam aan de start. In Italië zag Juventus net voor het EK 2017 in Nederland dat er zich een nieuwe markt met mogelijkheden ontwikkelt, ze kunnen in de komende dagen voor het eerst de Italiaanse landstitel veroveren. In Spanje tenslotte wil FC Barcelona maar al te graag de topclubs Lyon (uit Frankrijk) en VfL Wolfsburg (uit Duitsland), straks aan hun zoveelste Europese finale in het vrouwenvoetbal toe, van de internationale troon stoten …

De vraag is zouden al deze clubs het dan allemaal verkeerd zien? Of moeten we spreken van alweer een gemiste kans voor het Belgische voetbal met zijn overheersend conservatieve en amateuristische leiders? Laten we wel wezen met de financiële middelen waarover RSC Anderlecht momenteel dankzij Marc Coucke beschikt kan het met sprekend gemak in de UEFA Women’s Champions League een plaatsje in de kwartfinales of wie weet zelfs halve finales ambiëren maar deze snelste weg naar Europees succes interesseert de nieuwe mecenas van paars-wit niet. Zijn visie en denkbeelden gaan terug naar het verleden en het proberen te herhalen van de successen van vroeger in de jaren ’70, ’80 wat in de huidige voetbalcontext met zijn financiële excessen een voor een Belgische club zo goed als onmogelijke opdracht is …

Voor interviews met speelsters uit het Belgische en internationale voetbal:
Vrouwenteam TV

Voor de wedstrijden in Play-Off 1 van vrijdag 11 mei 2018:
Vrouwenteam.be

PS: Op donderdag 10 mei 2018 mochten de speelsters van RSC Anderlecht als kampioen van het seizoen 2017/18 dan toch even opdraven in het Constant Vanden Stockstadion. Ze maakten een ereronde voor de aftrap van de Classico tegen Standard en werden toegejuicht door de supporters. Op vrijdagavond 11 mei 2018 spelen ze zelf voor de 6de keer dit seizoen de Classico tegen Standard in … Tubeke.

Bekijk ook nog deze reportage op Bruzz.be met Lucien Paulis, de man die als trainer de eerste Belgische titels won voor RSC Anderlecht:
Bruzz.be