Op woensdagavond 6 juli 2022 zijn alle ogen gericht op het Theatre of Dreams, dat is de bijnaam van Old Trafford, de thuishaven van Manchester United. Gastland Engeland opent daar met een jaar vertraging vanwege de coronapandemie in een uitverkocht stadion het 13de EK Vrouwenvoetbal tegen Oostenrijk, als debutant verliezend halve finalist op het vorige EK 2017 in Nederland.
Het is pas de tweede keer dat er 16 landenteams zullen deelnemen aan de EK-eindronde nadat dit voor het eerst en met succes gebeurde tijdens het EK 2017 in Nederland. In 2009 in Finland en in 2013 in Zweden stonden er slechts 12 teams aan de aftrap. De vorige keer dat het EK in Engeland plaatsvond in 2005 begonnen maar 8 landen aan de strijd voor de Europese titel. Duitsland won destijds op Ewood Park in Blackburn met 3-1 tegen Noorwegen. We schreven zondag 19 juni 2005 en het vrouwenvoetbal stond in veel landen nog in de kinderschoenen. Duitsland won tot op heden het meeste titels 8, Noorwegen werd 2 keer Europees kampioen maar de laatste keer dateert al van 1993 in Italië. Voor Zweden, dat 1 keer won moeten we nog verder teruggaan want zij wonnen het EK bij de geboorte in 1984 ten koste van Engeland na een heen- en een terugwedstrijd (telkens 1-0-winst voor de thuisploeg) en na strafschoppen waarbij de beslissende in het Engelse Luton werd genomen door Pia Sundhage, tegenwoordig de bondscoach van Brazilië. Dankzij die 3-4 prijkt Zweden op de erelijst als eerste winnaar.
De laatste winnaar was Nederland dat in 2017 in eigen land onder leiding van Sarina Wiegman voor een onwaarschijnlijke reeks zorgde. In een kolkende Grolsch Veste in Enschede haalden ze het met 4-2 tegen Denemarken. De zesde overwinning op rij in die EK-eindronde bezorgde vrouwelijk Oranje de trofee. De Oranje Leeuwinnen bleven overigens een jaar langer dan voorzien Europees kampioen. De coranapandemie zorgde er inderdaad voor dat het EK Vrouwenvoetbal, dat oorspronkelijk in 2021 had moeten gespeeld worden, pas nu in 2022 kan plaatsvinden mede ook doordat het EK bij de mannen van 2020 naar 2021 verplaatst werd.
Wie gaat dit tornooi winnen is de vraag die iedereen zich stelt want er zijn toch wel enkele kandidaten.
Engeland heeft als thuisland een enorm voordeel en het heeft met Sarina Wiegman de enige bondscoach in de rangen die al een EK won! Velen zien Engeland dan ook als de grote favoriet maar de druk in eigen land kan verlammend werken voor het team dat momenteel slechts op de 8ste plaats staat op de FIFA-wereldranglijst. Engeland was verliezend finalist bij de eerste editie in 1984 tegen Zweden en ook in 2009 in Finland moest het het onderspit delven tegen Duitsland. In Nederland bereikte het in 2017 de halve finale.
Spanje speelt aantrekkelijk voetbal en het behoort opnieuw tot de kandidaten voor eindwinst maar dat vooral omdat het veel jeugdtornooien won onder leiding van huidig bondscoach Jorge Vilda. Bij de seniores bereikte het voor het laatst een halve finale in 1997 en tot en met dinsdagnamiddag 5 juli 2022 had het met Alexia Putellas van FC Barcelona een winnares (UWCL 2021, FIFA en UEFA Women’s Player of the Year, Women’s Ballon d’Or) in de rangen die mogelijk het verschil had kunnen maken. Na haar blessure op een dag voor de aftrap van het tornooi wordt het uitkijken of Spanje ondanks haar afwezigheid (en ook die van Jennifer Hermoso) die favorietenrol nog kan waarmaken.
Frankrijk wordt eveneens genoemd. Het land dat het vorige WK organiseerde werd ook al vaak genoemd maar op een EK kwam het ondanks vele lofbrieven nooit verder dan een kwartfinale. Bondscoach Corinne Diacre liet een gevestigde waarde als Amandine Henry thuis en koos voor het collectief met enkele interessante profielen in de ploeg zoals Wendie Renard die na haar vele successen met Olympique Lyonnais eindelijk een trofee wil halen met haar land. Daarnaast is er ook de belofte Marie-Antoinette Katoto, die in navolging van Kylian Mbappé haar contract tot 2025 verlengde bij PSG!
Nederland begint als titelverdediger aan het tornooi maar het is onder leiding van bondscoach Mark Parsons volgens velen verzwakt in vergelijking met de periode onder leiding van Sarina Wiegman. De belangrijkste speelsters van het gewonnen EK en de tweede plaats op het voorbije WK zijn er wel nog bij en vrouwelijk Oranje beschikt uiteraard over Vivianne Miedema die kan scoren als het nodig is. Duitsland is alleen al vanwege het succesrijke verleden een te duchten kandidaat die onder leiding van Martina Voss-Tecklenburg wel in heropbouw is en waarbij men zich de vraag stelt of ze naast het talent ook nog het karakter hebben van de teams uit het verleden. Het pakte in 2016 wel nog Olympisch Goud in Brazilië maar daarna was de kwartfinale zowel op het EK 2017 in Nederland als op het WK 2019 in Frankrijk het eindstation.
Italië tenslotte is een mooie outsider. Het speelde zowel in 1993 (toen nog met de bij ons welbekende Ferry Ferraguzzi in de basis) als in 1997 de finale maar daarna viel het vrouwenvoetbal terug in het voetbalgekke land. In de voorbije jaren kwam er een heropleving met een sterk WK in Frankrijk (in kwartfinale uitgeschakeld door Nederland) en het voorbije seizoen opmerkelijke prestaties van Juventus met topspits Cristiana Girelli in de UEFA Women’s Champions League. Bij de mannen werd Italië vorig jaar op Wembley Europees kampioen na winst tegen het gastland. Alle speelsters en coach Milena Bertolini zouden ongetwijfeld meteen tekenen voor een vrouwelijke herhaling van dit scenario!
Opmerkelijk is dat de Scandinavische landen nauwelijks genoemd worden bij de kandidaat eindwinnaars en toch komen ze in aanmerking.
Denemarken werd bij geen van beide vorige EK’s als kandidaat genoemd. In 2013 haalden ze de halve finale, in 2017 zelfs de finale! In 3 van de 5 wedstrijden met rechtstreekse uitschakeling kwamen er strafschoppen aan te pas. Nadia Nadim, afkomstig uit Afghanistan, is inmiddels een ambassadrice voor UNESCO en afgestudeerd als dokter. Ze bereikte recent de 100 interlands en Pernille Harder, dat ander Deens talent dat op het EK 2013 doorbrak, maakt nog altijd doelpunten, dus wie weet.
Noorwegen mag zich als ex-winnaar (1987 en 1993) verheugen op de terugkeer van Ada Hegerberg. Op het EK 2017 ging Noorwegen helemaal kopje onder. Na de openingswedstrijd tegen Nederland (0-1), verloren ze zelfs de groepswedstrijd in Breda tegen de Belgian Red Flames (0-2) waardoor ze meteen naar huis mochten. Dat gebeurde uiteindelijk zelfs zonder een punt mee te nemen of een doelpunt te maken want de voormalige Europese kampioen verloor ook nog de laatste wedstrijd tegen Denemarken (0-1).
En dan heb je nog Zweden. Dat land wordt bijna helemaal niet genoemd bij de favorieten terwijl het op dit moment onder leiding van bondscoach Peter Gerhardsson op de tweede plaats staat op de FIFA-wereldranglijst en niet vergeten de na strafschoppen verliezende finalist was bij de Olympische Spelen in Japan. Zweden werd ook derde op het voorbije WK 2019 in Frankrijk en het bereikte in 2005 en in 2013 de halve finales op het EK! In 2017 werd het in de kwartfinale uitgeschakeld door het gastland en de latere winnaar Nederland.
En dan hebben we nog zeven deelnemers die in eerste instantie gaan proberen de groepsfase te overleven. Daar horen ook de Belgian Red Flames (19de op de FIFA-wereldranglijst) in groep D bij. Bondscoach Ives Serneels moet in zijn 2de EK-eindronde meteen aan de bak in de openingswedstrijd van groep D op zondag 10 juli 2022 in het Academy Stadion van Manchester City tegen Ijsland (17de op de FIFA-wereldranglijst). Wellicht is alleen een overwinning in die wedstrijd een mogelijkheid om te dromen van de laatste acht. Hopelijk gaat België voluit in dat duel, kiezen ze voor hun eigen strategie en passen ze zich niet aan de tegenstander aan. Kiezen voor de aanval is immers altijd de beste verdediging. Voor Ijsland geldt eigenlijk hetzelfde verhaal als België. Ook voor hen is dat eerste duel van levensbelang om te kunnen hopen op een kwartfinale. Als dat Sara Björk Gunnarsdottir & co zou lukken dan evenaren ze hun prestatie van 2013 toen ze door het gastland Zweden werden uitgeschakeld.
Zwitserland maakt zich als 20ste op de FIFA-wereldranglijst in een groep met EK-titelverdediger Nederland en verliezend Olympisch finalist Zweden bij hun tweede EK-eindronde wellicht niet al te veel begoochelingen maar hun bondscoach heeft inmiddels wel twee primeurs op zijn naam staan. In 2017 gidste Nils Nielsen Denemarken via de strafschoppen naar een onverhoopte finale en op weg naar dit EK waren ook strafschoppen beslissend voor de uiteindelijke kwalificatie van Zwitserland tegen Tsjechië via de barrages. Ook bij Oostenrijk kregen ze bij hun EK-debuut te maken met strafschoppen. In de kwartfinale tegen Spanje vielen die in hun voordeel uit met een onverhoopte halve finale als gevolg. In die halve finale tegen Denemarken viel de penaltyepiloog echter in hun nadeel uit. Toch oppassen voor Oostenrijk want ze hebben in hun vijf EK-wedstrijden tot op heden in de reguliere speeltijd nog niet verloren. Die zomerdroom van 2017 realiseerden ze onder leiding van bondscoach Dominik Thalhammer, inmiddels in de Jupiler Pro League coach van Cercle Brugge!
Ook Finland bereikte bij het debuut op een EK, dat was in 2005 in Engeland, meteen de halve finale nadat het tweede werd in een groep met Engeland (3-2-verlies), Zweden (0-0-gelijkspel) en Denemarken (2-1-winst). Tegen de latere winnaar Duitsland ging het in de halve eindstrijd zwaar onderuit (4-1). In 2009 was het zelf het gastland en dat toernooi voor eigen publiek eindigde in de kwartfinale met verlies tegen de latere verliezende finalist Engeland (2-3). Het wordt uitkijken wat Finland, 29ste op de FIFA-wereldranglijst, bij de derde deelname gaat doen. Het start in groep B met verder Duitsland, Spanje en Denemarken!
Portugal, 30ste op de FIFA-wereldranglijst, komt net als België, Zwitserland en Oostenrijk voor de tweede keer aan de aftrap op een eindtornooi. In 2017 zorgden ze als laagst genoteerde land op de FIFA-wereldranglijst (toen 38ste) toch voor een knappe overwinning op de tweede speeldag tegen Schotland (toen 21ste) waardoor het met 3 punten op zak op de laatste wedstrijddag van de groepsfase zelfs nog mocht dromen van kwalificatie voor de kwartfinales. Zover kwam het door het verlies in de openingswedstrijd tegen Spanje net niet. Portugal wist zich dit keer niet te kwalificeren voor het EK maar het mocht uiteindelijk toch de plaats van Rusland, het team waardoor het in de barrage na een onwaarschiijnlijke flater van de doelvrouw uitgeschakeld werd, innemen. De militaire invasie van Rusland in Oekraïne was daar de oorzaak van. Portugal, met flink wat speelsters van UWCL-deelnemer Benfica, moet hopen in de eerste wedstrijd tegen Zwitserland punten te sprokkelen. Tegen Nederland en Zweden zijn ze in principe kansloos maar het team dat in 1992 bij de mannen in laatste instantie naar het EK ging en dat was Denemarken werd Europees Kampioen. Is zoiets ook in het vrouwenvoetbal mogelijk? Tot slot is er nog Noord-Ierland, als 47ste op de FIFA-wereldranglijst het laagst gerangschikte land ooit op een EK-eindronde. Niemand verwachtte dat zij zich gingen plaatsen en niemand verwacht dat zij iets kunnen halen op dit EK. Het team van Kenny Shiels maakt haar debuut en het mag dat doen in het St Mary’s Stadium van Southampton. Dat worden voor Laura Rafferty drie thuisduels want zij speelt haar clubvoetbal bij Southampton, dat pas promoveerde van derde niveau naar het FA Women’s Championship.
Nadat op het voorbije WK 2019 in Frankrijk de VAR voor het eerst in actie kwam in het vrouwenvoetbal zal dat nu ook voor het eerst het geval zijn tijdens de eindronde van het EK Vrouwenvoetbal.
U kan alles rond het UEFA Women’s Euro 2022 volgen via tal van mediakanalen en via de host broadcaster BBC: